Δεν είναι λίγοι αυτοί που με ρωτάνε γιατί ασχολούμαι με το Twitter. Τι νόημα έχει –μου λένε– να γράφεις πού είσαι και τι κάνεις και ποιος νοιάζεται γι αυτό.
Αποφάσισα, λοιπόν, να γράψω αυθόρμητα τι είναι για μένα το Twitter.
Για να είμαι ειλικρινής η ενασχόλησή μου ξεκίνησε από καθαρή επαγγελματική περιέργεια. Διαβάζοντας συνέχεια από τους Αμερικάνους συναδέλφους της Ketchum και τη γενικότερη αρθρογραφία για τη σημασία του στη νέα εποχή της επικοινωνίας είπα: “ΟΚ! Ας το παρακολουθήσω, για να καταλάβω”.
Άρχισα λοιπόν να κάνω
follow διάφορους και σιγά-σιγά να καταλαβαίνω τους κανόνες, τις διαδρομές και τις δυνατότητές του. Με δυσκολία, με απορίες, με κενά.
Σήμερα, μετά από κάμποσους μήνες ενασχόλησης, το twitter είναι για μένα: ένα απλό, γρήγορο, εύχρηστο και ενδιαφέρον εργαλείο με πολλές και διαφορετικές χρήσεις.
Πιο συγκεκριμένα:
1. Είναι ενημέρωση: μαθαίνεις γρήγορα τι συμβαίνει, όχι μόνο από μέσα ενημέρωσης που διατηρούν λογαριασμό twitter αλλά και από αυτόπτες μάρτυρες γεγονότων παντού στον κόσμο και φυσικά στην Ελλάδα. Είχα άμεση ενημέρωση για τις εξεγέρσεις στην Αίγυπτο, στη Λιβύη και στη Συρία, για το σεισμό και τη διαρροή ραδιενέργειας στην Ιαπωνία μέχρι ποιούς δρόμους κλείνουν τα ταξί στο κέντρο της Αθήνας.
2. Μοιράζεσαι απόψεις, γνώμες και πληροφορίες, κάθε είδους, σημαντικές ή λιγότερο σημαντικές. Ενδιαφέροντα άρθρα και links, φωτογραφίες, video, απόψεις, γνώμες και πληροφορίες για το κάθε τι, από τις τελευταίες δηλώσεις της Merkel μέχρι ποιό είναι το καλύτερο φαγητό στην τάδε ταβέρνα ή τι καιρό κάνει στη Χαλκιδική.
3. Είναι βήμα διαλόγου: είναι πολλοί αυτοί που έχουν άποψη και τη διατυπώνουν. Αν θέλεις ανοίγεις διάλογο μαζί τους, επιχειρηματολογείς, αντιδικείς, αδιαφορείς, όλα είναι ανοιχτά και –το πιο σημαντικό– δημόσια. Κι αυτό στην Ελλάδα, που δεν έχουμε μάθει να συζητάμε παρά μόνο να “κατατροπώνουμε” τον αντίπαλο είναι σίγουρα μια πολύτιμη άσκηση.
4. Είναι μηχανισμός επιρροής: υπάρχουν γνώμες και απόψεις προσώπων που εκ των πραγμάτων έχουν μεγαλύτερη επιρροή και μας ενδιαφέρει να τις μαθαίνουμε. Γνώμες που έχουν απήχηση, που προκαλούν συζήτηση, που επηρεάζουν. Κι όπως αναλύουν διεξοδικά οι Ν. Χρηστάκης και J.Fowler στο βιβλίο τους “Connected”: “Όλοι επηρεαζόμαστε και όλοι επηρεάζουμε”.
5. Είναι μετάδοση συναισθημάτων: “δεν την παλεύω”, “είμαι χαρούμενος”, “είμαι down”, “έχω νεύρα”, “θέλω να φωνάξω” είναι μερικά από τα συνηθέστερα tweets καθημερινά. Συναισθήματα που μοιράζονται είτε για εκτόνωση, είτε για αποφόρτιση, είτε –όπως λένε κάποιοι χαιρέκακα– ομαδική ψυχοθεραπεία. Σπάνια το κάνω αλλά καταλαβαίνω καλύτερα τους φίλους και τις φίλες που εκφράζονται έτσι.
6. Κοινωνική δικτύωση σε πραγματικό χρόνο: παρέες λαμπερές από φίλους, γνωστούς, φίλους των φίλων μας, πρόσωπα ή κοινότητες που μοιραζόμαστε κοινά ενδιαφέροντα, ανθρώπους που μας κάνουν “κλικ”. Και σε όλους τους παραπάνω προστίθενται διαρκώς καινούργιοι.
7. Είναι σημείο συνάντησης όλων μας σε πραγματικό χρόνο, ένα virtual διαρκές ραντεβού που άλλοι μπαίνουν, άλλοι βγαίνουν, άλλοι παρεμβαίνουν. Έτσι, παραφράζοντας τον Διονύση Σαββόπουλο “των Ελλήνων” –κι όχι μόνο– “οι κοινότητες φτιάχνουν άλλο γαλαξία”. Και είναι όμορφη η στιγμή όταν συναντάς πρόσωπο με πρόσωπο τους ψηφιακούς σου φίλους. Όταν τύχει να βρεθούμε κάπου και να μας πούνε: “Γεια σου, είμαι ο τάδε, έχουμε μιλήσει στο twitter, χαίρομαι που σε γνωρίζω από κοντά”. Και έχει πλάκα όταν τύχει στους συστήνουν ή αυτοσυστήνονται με το ψηφιακό τους όνομα ή τους προσφωνείς με αυτό! Είχα την απρόσμενη χαρά να γνωρίσω μέσω του twitter πολλούς και πολύ ενδιαφέροντες φίλους και φίλες που αλλιώς δύσκολα θα είχα την ευκαιρία και κάθε μέρα γνωρίζω κι άλλους.
8. Είναι παρέα: κάποιες φορές που δεν έχω κάτι άλλο να κάνω, στους χρόνους αναμονής στα αεροδρόμια, στα βαρετά συνέδρια, αργά το βράδυ, όλο και κάποιον θα βρεις on line.
9. Είναι αλληλεγγύη συχνά συγκινητική, όχι μόνο προς τους ξεσηκωμένους του Ιράν ή της Συρίας αλλά και στους διπλανούς μας που έχουν ανάγκη, είτε για αιμοδοσία, είτε για υποστήριξη, όπως στη πρόσφατη περίπτωση της Τζώρτζιας Παπαζήση. Χρειαζόμαστε τελικά ο ένας τον άλλον, όσο ποτέ άλλοτε.
10.Πάνω από όλα είναι ανθρώπινη επικοινωνία. Κι αυτό τα λέει όλα!
Είναι προφανές ότι, όπως συμβαίνει με όλα τα εργαλεία, όλα εξαρτώνται από το πώς τα χρησιμοποιείς. Με το σφυρί μπορείς να καρφώσεις ένα καρφί, να χτυπήσεις το δάχτυλό σου ή να σπάσεις ένα κεφάλι. Το ίδιο και με το twitter: το αν θα είναι όλα όσα αναφέρω παραπάνω ή όχι εξαρτάται από εμάς. Με μια διαφορά: επειδή στο twitter όλα γίνονται δημόσια τα συλλογικά ανακλαστικά σού δείχνουν το δρόμο ή σε βάζουν στη θέση σου.
Εν κατακλείδι, το twitter λειτουργεί βασισμένο σε εμάς, στους ανθρώπους που είμαστε μέσα. Είναι σοβαρό, βαρετό, σοφό, περίεργο, κουτσομπόλικο, ημιμαθές, παρδαλό, διασκεδαστικό γιατί είναι η προέκταση του εαυτού μας.
Κι επειδή στο twitter δεν είμαστε για να μονολογούμε … για εσάς, τι είναι το twitter;
Τα κύρια συμπεράσματα της έρευνας έδωσαν το έναυσμα για την ανοιχτή συζήτηση που ακολούθησε με τη συμμετοχή του Δήμαρχου Θεσσαλονίκης κ. Γιάννη Μπουτάρη, ο οποίος μίλησε για τις προοπτικές και τις τάσεις στην Ευρώπη σχετικά με την υπεύθυνη κατανάλωση αλκοόλ, του Προέδρου της Ένωσης Ελλήνων Barmen κ. Κωνσταντίνου Στεφανακίδη, ο οποίος περιέγραψε την εμπειρία του «πίσω από την μπάρα» και του συγγραφέα κ. Αλέξη Σταμάτη, ο οποίος τοποθετήθηκε για το θέμα της κατάχρησης αλκοόλ και τις επιπτώσεις στην υγεία με σύντομη αναφορά στο προσωπικό του βίωμα. Την παρουσίαση των αποτελεσμάτων και το γενικό συντονισμό της εκδήλωσης ανέλαβε η Πρόεδρος της Μ.Κ.Ο «ΝΗΦΑΛΙΟΙ – στην υγειά μας», κα Σιμώνη Ξανθογιώργου (Μ.Α. Συμβουλευτικής Ψυχολογίας).
