Διαβάστε τη σημερινή μου παρέμβαση ως γενικού γραμματέα της ΕΔΕΕ στο συνέδριο TV Conference που διοργανώνει αυτή την ώρα στο ξενοδοχείο Μεγάλη Βρεταννία η Boussias Conferences, με την υποστήριξη της ΕΔΕΕ και του ΣΔΕ.
Το Συνέδριο έχει ως κεντρικό θέμα το παρόν και το μέλλον της τηλεόρασης τόσο σε εγχώριο όσο και σε διεθνές επίπεδο.
Αρκετός κόσμος από την τηλεοπτική αγορά και του χώρου των media shops ο οποίος αγωνιά για το που οδηγείται το νέο περιβάλλον
«Κυρίες και κύριοι,
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η χρονική συγκυρία που λαμβάνει χώρα το σημερινό συνέδριο, που για μένα ως βασικό στόχο έχει την αναζήτηση και τον επαναπροσδιορισμό του καινούργιου αποτυπώματος του μέσου που λέγεται τηλεόραση, προκειμένου να λειτουργήσει ανταγωνιστικά τα επόμενα χρόνια.
Και επιμένω για την αναφορά μου «ενδιαφέρουσα συγκυρία», γιατί σχεδόν 1 εβδομάδα πριν σε ένα παρόμοιο συνέδριο, έναs άλλος διαφορετικός τρόπος προσέγγισης θεατών, καταναλωτών, διαφημιστών, διαφημιζομένων, πολιτικών, αυτός των social media, προσπαθούσε να βρει τον δικό του προσανατολισμό, το δικό του αποτύπωμα, αλλά κυρίως βηματισμό, μιας και ακόμα η ηλικία του είναι δεν είναι 3- 4 χρόνων!
Σήμερα όσο ποτέ άλλοτε νομίζω ότι βρισκόμαστε μπροστά σε ένα διαφορετικό σκηνικό μέσων που μαρτυρά την ανατροπή όλων των δεδομένων που όλοι οι εμπλεκόμενοι γνωρίσαμε την δεκαετία που σε ένα μήνα αποχαιρετούμε.
Η τηλεόραση που γνωρίσαμε ως εργαλείο δουλειάς εμείς οι άνθρωποι της επικοινωνίας, τα τελευταία χρόνια άλλαξε δραματικά και από ένα σίγουρο και βατό μέσο πώλησης προς τους πελάτες μας, ξαφνικά έγινε το μέσο εκείνο που καταναλώνουμε τη μεγαλύτερη επιχειρηματολογία και ενέργεια για να πείσουμε ότι τίποτα δεν έχει αλλάξει.
Αλλά ας μην κρυβόμαστε, πολλά έχουν αλλάξει: Μιλάμε για τεράστιο αριθμό καναλιών (πανελλαδικών και περιφερειακών ) σε σχέση με την κλίμακα της χώρας μας, για θεατές που αμφισβητούν έντονα την αξιοπιστία του μέσου και πολλές φορές γυρνούν την πλάτη τους σε αυτό, για μία γενιά νεαρών θεατών που γαλουχούνται και διασκεδάζουν μέσα από τα νέα μέσα και για αυτούς η τηλεόραση λειτουργεί συμπληρωματικά και όχι κυρίαρχα, για φθίνουσα χρήση του μέσου από τους μεγάλους και παραδοσιακούς παίκτες της τηλεόρασης με αποτέλεσμα τα υπαρκτά και γνωστά προβλήματα των εταιριών της τηλεοπτικής βιομηχανίας να προσπαθούν να επιβιώσουν στην περίοδο αυτή της κρίσης που διανύουμε.
Παρόλο που θεωρώ τρομερά κλισέ τη ρήση που όλοι εμείς οι άνθρωποι της επικοινωνίας πιπιλάμε, πως δηλαδή η κρίση φέρνει ευκαιρίες, νομίζω ότι για την βιομηχανία της τηλεόρασης του αύριο που πρέπει να αναζητήσουμε, υπάρχουν κάποια ενθαρρυντικά σημάδια που εάν τα δουλέψουμε από σήμερα, μπορεί και να πετύχουμε το ζητούμενο που λέγεται: απόδραση από το αδιέξοδο.
Ποια βλέπω εγώ; Καταρχήν τις τάσεις που δείχνουν ότι ο κόσμος λόγω της κρίσης και του μειωμένου διαθέσιμου budget διασκέδασης μαζεύεται ολοένα και περισσότερο στο σπίτι του (αυτό το ονομάζω μάλιστα σαν μία καινούργια στάση ζωής με τον τίτλο το μέσα είναι το νέο έξω) και άρα η τηλεθέαση καλά κρατεί με ένα ζωντανό κοινό έτοιμο να καταναλώσει. Γιατί τα κανάλια φαίνεται να προσπαθούν να αφουγκραστούν τα «θέλω» του κάθε κοινού και να έχουν φτιάξει προγράμματα που μπορούν να τα συναρπάσουν και άρα να τα κρατήσουν στους δέκτες τους, με αποτέλεσμα η κουβέντα στις παρέες να μονοπωλείται από θέματα που πηγάζουν από την ίδια την τηλεόραση, όπως π.χ. παντού ακούμε για την καλοστημένη παραγωγή της σειράς του Mega, το Νησί. Γιατί η βιομηχανία της τηλεόρασης προσπαθεί να επενδύσει στην ψηφιακή τεχνολογία προκειμένου να καλύψει τις προτιμήσεις και νέες απαιτήσεις των σύγχρονων διαφημιζόμενων και ακόμα και την ίδια την κυβέρνηση που κατάλαβε και δεν προχώρησε στην επιπλέον φορολογία όπως σχεδίαζε και η οποία θα επέφερε μια σημαντική πρόσθετη επιβάρυνση στους τηλεοπτικούς σταθμούς απειλώντας ακόμη εντονότερα την μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα της τηλεοπτικής βιομηχανίας.
Όλα τα παραπάνω είναι γεγονός ότι λειτουργούν σαν προβλέψεις, δηλαδή εάν γίνει ο απαραίτητος εξορθολογισμός των επιχειρήσεων και λειτουργήσουν αρμονικά μερικές από τις συγκυρίες που ανέφερα, τότε πιθανά μπορεί να μιλάμε για ένα καλύτερο τηλεοπτικό περιβάλλον.
Ένα πάντως είναι σίγουρο, ότι δεν μπορούν οι όποιες προβλέψεις να πέσουν τόσο έξω όσο αυτή που έκανε το 1946, ένας ειδικός, ο Darryl Zanuck ο οποίος είχε προβλέψει ότι η τηλεόραση δεν έχει τη δυνατότητα να επιβιώσει σε καμία αγορά πάνω από έξι μήνες, γιατί οι άνθρωποι σύντομα θα βαρεθούν να κοιτούν ένα ξύλινο κουτί κάθε βράδυ.
Σας ευχαριστώ πολύ»
Ντίνος Αδριανόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου