Επιτέλους ελεύθερες εκλογές;

Οι αυτοδιοικητικές εκλογές του Νοεμβρίου ξεκάθαρα πια δεν υπάγονται στη λογική των προηγούμενων αναμετρήσεων. Είναι σημαδιακές και κρίσιμες, καθώς είναι οι πρώτες που διεξάγονται μετά την ενεργοποίηση του Μηχανισμού Στήριξης και οι πρώτες υπό την αιγίδα του Καλλικράτη.

Οι καταιγιστικές εξελίξεις στην οικονομία της χώρας και το κλίμα που έχει διαμορφωθεί έρχονται να αποδυναμώσουν και ενδεχομένως να εξαφανίσουν την καθιερωμένη λογική πίσω από κάθε τύπο εκλογών: την πελατειακή σχέση και το ατομικό συμφέρον που χρόνια τώρα καθόριζαν τα λεγόμενα ρεύματα της πολιτικής, κρυμμένα πίσω από βαρύγδουπες έννοιες όπως εκσυγχρονισμός, επανίδρυση, κλπ. Από την ίδρυση ακόμα του ελληνικού κράτους, το μικρό μας συμφέρον και το «μακριά από εμάς» καθόριζε τον τρόπο που ψηφίζαμε ή καταψηφίζαμε.

Σήμερα όμως; Τώρα που τα κλειδιά του σπιτιού πήγαν σε άλλο ιδιοκτήτη, που δεν εμπλέκεται  σε τέτοιες νοοτροπίες, που θα στραφεί ο ψηφοφόρος; Όταν πλέον ξέρει ότι το Greek dream “το παιδί στο δημόσιο-ασφάλεια και σιγουριά» είναι μια φούσκα που έσκασε και μας έπνιξε; Τώρα που ξέρει ότι τα πολλά μικρά του καθενός και οι εγωιστικές νοοτροπίες, είναι ένα μικρό πάρτυ που όταν λήγει αναλαμβάνει το ΔΝΤ; Τώρα που αρχίζει να αμφιβάλλει, ότι ο Θεός είναι Έλληνας;

Όταν πραγματικά ξέρεις, ότι το μικρό σου ρουσφετάκι απλά δε γίνεται, τότε στρέφεις το βλέμμα σου σε άλλες αξίες και αρχίζεις να πιστεύεις σε μεγάλα καλά που ίσως ακουμπήσουν και τη δική σου καθημερινότητα. Εντάσσεσαι, σε ρεύματα που θέλουν δράσεις για την κοινωνία και όχι για ένα κομματικό πυρήνα και τα παρακλάδια του. Σταματάς να ασχολείσαι με την κατσίκα του γείτονα και συνεργάζεσαι μπροστά σε ένα κοινό καλό.

Το να βγει ο φίλος τους, ο «κάναμε μαζί φαντάροι ή ο μπάρμπας από την Κορώνη» Δήμαρχος και να εξασφαλίσουν το μέλλον τους, είναι τόσο πιθανό πια, όσο το να χιονίσει το Δεκαπενταύγουστο.

Είναι η πρώτη δοκιμή για ελεύθερες εκλογές, ένα πρώτο crash test και για τους ψηφοφόρους που καλούνται να αποδείξουν ότι κάτι καταλαβαίνουν από όσα συντελούνται γύρω τους. Ένα test που θα δείξει αν ο κοινωνικός ιστός έχει επιθυμία και ελπίδα για καλύτερες μέρες ή βολεύεται με τα ψίχουλα που λαμβάνει σε όλα τα επίπεδα και συνεχίζει να περιμένει από μηχανής θεούς. Αν ούτε τώρα μπορεί να βελτιωθεί, γιατί να αλλάξει δε γίνεται η νοοτροπία του μέσου όρου, τότε η κρίση είμαστε απλά εμείς και ας βρει το κουράγιο η μειοψηφία που πιστεύει σε άλλες αξίες να αναζητήσει την τύχη της αλλού.

Εδώ βέβαια θα τεθεί το ερώτημα «και ποιοι είναι αυτοί που εκφράζουν τη νέα αυτή εποχή, ποια ψήφος θα αναδείξει την αλλαγή στη νοοτροπία μας; Οι ενεργοί και συνειδητοποιημένοι πολίτες είναι αυτοί που με τη δράση τους θα αναγκάσουν τη συγκυρία και την εποχή να καλέσει νέα πρόσωπα και ηγέτες που θα δώσουν νέα προοπτική στην κοινωνία.

Θωμάς Κώτσης