Η αισιοδοξία που γεννά η μη παραίτηση.
Ήταν η πρώτη φορά μετά από καιρό που άκουσα προτάσεις – όχι μονάχα τρομακτικές περιγραφές για το πόσο άσχημα είναι τα πράγματα και πόσο χειρότερα πρόκειται να γίνουν. Άκουσα ιδέες, άκουσα ιστορίες ανθρώπων που πέτυχαν επειδή τόλμησαν.
Ότι πολυτιμότερο μου έδωσε το Ted είναι αυτή η υποψία ελπίδας για το μέλλον που μεταδόθηκε από τους ομιλητές, τους διοργανωτές και εκείνους που εξάντλησαν τα εισιτήρια του συνεδρίου προτιμώντας να περάσουν με ένα πιο δημιουργικό τρόπο το ηλιόλουστο Σάββατο τους. Στη συντριπτική τους πλειοψηφία άκουσαν προσεκτικά, γέλασαν στα σωστά σημεία (πάντοτε δείγμα ευφυΐας, τουλάχιστον), συμμετείχαν, συγκινήθηκαν, προβληματίστηκαν.
Η αίσθηση που πήρα είναι πως οι περισσότεροι από τους συμμετέχοντες είναι εν δυνάμει φορείς μιας ενέργειας ζωτικά απαραίτητης στις μέρες μας. Είναι ίσως η ενέργεια που πηγάζει από την άρνηση να αποδεχτούμε πως δεν είμαστε ικανοί να κάνουμε τίποτα για να βγούμε από το τέλμα στο οποίο βρισκόμαστε. Η φωνή που υποστηρίζει πως όσο υπάρχουν νέες ιδέες και όρεξη, όσο αμφισβητούμε και τολμάμε, μπορούμε να διεκδικήσουμε και να χαρίσουμε ένα διαφορετικό οικονομικό, επιχειρηματικό, κοινωνικό, συνειδησιακό μέλλον στη χώρα μας.
Γι’ αυτό εξάλλου ανταμώνουμε. Για να βρούμε τους τρόπους.
Νίκος Πατρινός (@nickpatrinos)
Why not?
Στο TedxThess ταυτίστηκα με τον κάθε ομιλητή. Απλοί άνθρωποι με ωραίες ιδέες που είχαν το θάρρος να τις πραγματοποιήσουν, παρά τις δυσκολίες. Με πείσμα, κόντρα στην αποθάρρυνση και στη γραφειοκρατία πίστεψαν στον εαυτό τους, υλοποίησαν την ιδέα τους και πέτυχαν.
Μέσα σε 18 λεπτά ο καθένας από τη δική του σκοπιά παρουσίασε την ιστορία του έτσι όπως την φαντάστηκε από την αρχή. Είναι το θάρρος που χρειάζεσαι για να τολμήσεις να πραγματοποιήσεις την ιδέα σου και να μπορείς στο μέλλον να την εξιστορήσεις. Άλλωστε ποιος μιλάει για μια ωραία ιδέα που έμεινε κλειδωμένη σε ένα συρτάρι; Πραγματικά προσωπικότητες που εμπνέουν και ιδέες που αξίζει να διαδοθούν. Και που ξέρεις στο μέλλον ίσως παρουσιάσουμε εμείς στη σκηνή του TED. Why Not?
Σύλβια Παπαβλασοπούλου (@SylviaPap)
Γιατί με άρεσε το όνομα!
Χάρηκα γιατί με άρεσε το όνομα όπως θα έλεγε ο Μιχάλης Ζουλουμίδης ο οποίος μοιράστηκε το δικό του success story της σπιρουλίνας αλλά και την πορεία του ως νέος entrepreneur. Η φράση “why not?” ή κατά το ελληνικότερο «Και γιατί όχι;» κρύβει μία αισιοδοξία όπως αυτή που προσπάθησε να περάσει ο Ονίκ Παλαντζιάν και η (απλά θεά) Λένα Διβάνη, μία αισιοδοξία η οποίο δυστυχώς είναι καλά κρυμμένη στην Ελλάδα της κρίσης, των ειδήσεων των 20:00 και των κυριακάτικων εφημερίδων.
Χάρηκα που ήμουν στο TEDxThessaloniki γιατί ξαναεμφανίστηκε στο προσκήνιο η φαντασία και η αέναη μηχανική του εγκεφάλου ο οποίος δεν σταματά ποτέ τις διεργασίες του και παράγει ακατάπαυστα έργο όπως ακριβώς κάνει και ο Θανάσης Κωνσταντόπουλος του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης ο οποίος μοιράστηκε μαζί μας το όραμά του για την τροφοδότηση της γης από νερό και ήλιο.
Χάρηκα εν τέλει γιατί μου αποτυπώθηκαν έντονα τα λόγια της Dr. Jill Bolte Taylor στην Ωδή στον Εγκέφαλο.
Δημήτρης Χαζάπης (@dchazapis_hathi)
TedxThess: Ζήσε με πάθος.
Ψέματα δεν θα πω. Τα συνέδρια δεν τα συμπάθησα ποτέ. Μόνο η σκέψη του να παραμείνεις ‘καθηλωμένος’ σε μια θέση προσπαθώντας να διατηρήσεις το ενδιαφέρον αλλά και την προσοχή σου αμείωτα καθ’ όλη τη διάρκεια των διαφόρων ομιλιών μου προκαλούσε πάντα ένα άγχος…Με αυτές τις σκέψεις ταξίδεψα για να φτάσω Θεσσαλονίκη και αυτές είχα στο μυαλό μου μέχρι να βρω τη θέση μου στην αίθουσα. Δεν χρειάστηκαν ειλικρινά πάνω από πέντε λεπτά για να ενθουσιαστώ πραγματικά και να αισθανθώ τυχερή που ήμουν ανάμεσα στους ακροατές. Η μαγική λέξη: πάθος. Σε αντίθεση με ανάλογες εμπειρίες μου στο παρελθόν, αυτή τη φορά είχα την τύχη να ακούσω και να γνωρίσω τις ιστορίες ανθρώπων με πάθος για τη ζωή, για τις ιδέες τους και για τον άνθρωπο. Καθένας με μια διαφορετική ιστορία, μια διαφορετική ιδέα, σε ένα διαφορετικό πλαίσιο κυνήγησε το όνειρο, τα θέλω του και πέτυχε. Με πολύ όρεξη, μα πάνω απ’ όλα με πολύ πάθος. Ο λόγος τους άμεσος, αληθινός και απλός μας άγγιξε όλους, μας παρέσυρε και μας ταξίδεψε σε έναν κόσμο όπου όλα είναι εφικτά όταν κάποιος απλά θέλει.
Γι’ αυτό εξάλλου ανταμώνουμε. Για να βρούμε τους τρόπους.
Νίκος Πατρινός (@nickpatrinos)
Why not?
Στο TedxThess ταυτίστηκα με τον κάθε ομιλητή. Απλοί άνθρωποι με ωραίες ιδέες που είχαν το θάρρος να τις πραγματοποιήσουν, παρά τις δυσκολίες. Με πείσμα, κόντρα στην αποθάρρυνση και στη γραφειοκρατία πίστεψαν στον εαυτό τους, υλοποίησαν την ιδέα τους και πέτυχαν.
Μέσα σε 18 λεπτά ο καθένας από τη δική του σκοπιά παρουσίασε την ιστορία του έτσι όπως την φαντάστηκε από την αρχή. Είναι το θάρρος που χρειάζεσαι για να τολμήσεις να πραγματοποιήσεις την ιδέα σου και να μπορείς στο μέλλον να την εξιστορήσεις. Άλλωστε ποιος μιλάει για μια ωραία ιδέα που έμεινε κλειδωμένη σε ένα συρτάρι; Πραγματικά προσωπικότητες που εμπνέουν και ιδέες που αξίζει να διαδοθούν. Και που ξέρεις στο μέλλον ίσως παρουσιάσουμε εμείς στη σκηνή του TED. Why Not?
Σύλβια Παπαβλασοπούλου (@SylviaPap)
Γιατί με άρεσε το όνομα!
Χάρηκα γιατί με άρεσε το όνομα όπως θα έλεγε ο Μιχάλης Ζουλουμίδης ο οποίος μοιράστηκε το δικό του success story της σπιρουλίνας αλλά και την πορεία του ως νέος entrepreneur. Η φράση “why not?” ή κατά το ελληνικότερο «Και γιατί όχι;» κρύβει μία αισιοδοξία όπως αυτή που προσπάθησε να περάσει ο Ονίκ Παλαντζιάν και η (απλά θεά) Λένα Διβάνη, μία αισιοδοξία η οποίο δυστυχώς είναι καλά κρυμμένη στην Ελλάδα της κρίσης, των ειδήσεων των 20:00 και των κυριακάτικων εφημερίδων.
Χάρηκα που ήμουν στο TEDxThessaloniki γιατί ξαναεμφανίστηκε στο προσκήνιο η φαντασία και η αέναη μηχανική του εγκεφάλου ο οποίος δεν σταματά ποτέ τις διεργασίες του και παράγει ακατάπαυστα έργο όπως ακριβώς κάνει και ο Θανάσης Κωνσταντόπουλος του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης ο οποίος μοιράστηκε μαζί μας το όραμά του για την τροφοδότηση της γης από νερό και ήλιο.
Χάρηκα εν τέλει γιατί μου αποτυπώθηκαν έντονα τα λόγια της Dr. Jill Bolte Taylor στην Ωδή στον Εγκέφαλο.
Δημήτρης Χαζάπης (@dchazapis_hathi)
TedxThess: Ζήσε με πάθος.
Ψέματα δεν θα πω. Τα συνέδρια δεν τα συμπάθησα ποτέ. Μόνο η σκέψη του να παραμείνεις ‘καθηλωμένος’ σε μια θέση προσπαθώντας να διατηρήσεις το ενδιαφέρον αλλά και την προσοχή σου αμείωτα καθ’ όλη τη διάρκεια των διαφόρων ομιλιών μου προκαλούσε πάντα ένα άγχος…Με αυτές τις σκέψεις ταξίδεψα για να φτάσω Θεσσαλονίκη και αυτές είχα στο μυαλό μου μέχρι να βρω τη θέση μου στην αίθουσα. Δεν χρειάστηκαν ειλικρινά πάνω από πέντε λεπτά για να ενθουσιαστώ πραγματικά και να αισθανθώ τυχερή που ήμουν ανάμεσα στους ακροατές. Η μαγική λέξη: πάθος. Σε αντίθεση με ανάλογες εμπειρίες μου στο παρελθόν, αυτή τη φορά είχα την τύχη να ακούσω και να γνωρίσω τις ιστορίες ανθρώπων με πάθος για τη ζωή, για τις ιδέες τους και για τον άνθρωπο. Καθένας με μια διαφορετική ιστορία, μια διαφορετική ιδέα, σε ένα διαφορετικό πλαίσιο κυνήγησε το όνειρο, τα θέλω του και πέτυχε. Με πολύ όρεξη, μα πάνω απ’ όλα με πολύ πάθος. Ο λόγος τους άμεσος, αληθινός και απλός μας άγγιξε όλους, μας παρέσυρε και μας ταξίδεψε σε έναν κόσμο όπου όλα είναι εφικτά όταν κάποιος απλά θέλει.
Εύα Επιτροπάκη (@Epitropaki)
Γιατί με προβλημάτισε (και) η «συμπεριφορά» μου
Ποιος είπε ότι πρέπει να περιμένεις το διάλλειμα για να μάθεις τι πιστεύουν οι άλλοι για το event στο οποίο βρίσκεσαι;
Μετά το TEDx Athens είχα την ευκαιρία να βρεθώ και στο TEDx Thessalonikis όπου έκανα practice το αγαπημένο μου πλέον “άθλημα”. Παρακολούθησα με προσοχή όλες τις παρουσιάσεις ενώ ταυτόχρονα διάβαζα και έγραφα σ το #TEDxThess στο twitter. Με τον τρόπο αυτό αυξήθηκαν κατά πολύ οι πηγές από τις οποίες δεχόμουν ερεθίσματα. Ένα tweet μπορούσε να μου φέρει στο μυαλό κάτι που δεν είχα σκεφτεί, να μου δώσει μία πληροφορία που μου έλειπε ή ακόμα & να μου αλλάξει την αρχική μου προδιάθεση απέναντι στον ομιλητή.
Όσο πληθαίνουν οι αφορμές για εφαρμογή αυτή της “dual screen” συμπεριφοράς μου (συνέδρια, ημερίδες κλπ) τόσο περισσότερο με προβληματίζουν δύο βασικά θέματα
- Το 1ο αφορά το κατά πόσο δίνουμε την δέουσα προσοχή στον βασικό ερέθισμα (παρουσιαστής, ομιλητής κλπ) – μήπως χάνουμε αρκετά από το «ζουμί» όσο κοιτάμε το handheld μας;
- Το 2ο είναι το πολυσυζητημένο θέμα του conformity μέσα σε ένα τέτοιο περιβάλλον – πόσο πιθανό είναι να δει κάποιος ένα timeline γεμάτο αρνητικά tweets για ένα συγκεκριμένο θέμα και να μην επηρεαστεί? Ακόμα και αν είχε αντίθετη άποψη θα την εκδηλώσει αμέσως ή θα προτιμήσει να «συμμορφωθεί»?
ΥΓ. (1) Πολλά Bravo στην ομάδα του @TEDxThess για την τρομερή διοργάνωση
ΥΓ. (2) Πολλά πολλά ευχαριστώ σε όλη την ομάδα CIVITAS για την υπέροχη εκδρομή
Δημήτρης Φλώρος (@dimflo)
Aισιοδοξία και έμπνευση
Βασικός σκοπός κάθε συνεδρίου είναι να μεταδώσει πληροφορίες, γνώσεις και απόψεις γύρω από διάφορα θέματα. Είναι λοιπόν κατανοητό και αναμενόμενο ότι η παρακολούθηση απαιτεί αδιάκοπη προσήλωση στους ομιλητές. Τις περισσότερες φορές λοιπόν και μετά από ώρες παρακολούθησης νιώθεις κούραση και έχεις την ανάγκη να κάνεις κάτι που θα σου ανεβάσει τη διάθεση..
Φεύγοντας όμως από το TEDx Θεσσαλονίκης, η ψυχολογία σου ήταν τελείως διαφορετική…Δεν ένιωθες κουρασμένος. Ένιωθες μια ευφορία. Δεν ήταν απλώς 7 ώρες ομιλιών αλλά 7 ώρες εναλλαγών, περισυλλογής και έντονων συναισθημάτων. Ανά 18 λεπτά το θέμα άλλαζε και μαζί η διάθεση κι οι σκέψεις σου. Άκουγες όχι μόνο απόψεις διατυπωμένες με λόγια αλλά και μέσω μουσικής, τραγουδιών, εικόνων. Δεν ήταν μόνο οι ιδέες των ομιλητών που σε μάγευαν αλλά και ο τρόπος με τις οποίες ο καθένας επέλεγε να τις καταθέσει. Ο κάθε ομιλητής είχε βρει τον τρόπο να σε καθηλώσει και να σε κάνει να αναρωτιέσαι why not? .Ξαφνικά μέσα σε μια αίθουσα όλα ήταν πιθανά. Ήταν μια εμπειρία που σε γέμιζε αισιοδοξία και έμπνευση.
Σαββίνα Κούσουλα (@savkous)
TEDx + Θεσσαλονίκη = Success! Why not after all?
Η Θεσσαλονίκη δεν με έχει απογοητεύσει ποτέ, όσες φορές και αν την έχω επισκεφτεί σαν βιαστικός τουρίστας και πάντα είναι η πόλη, στην οποία λατρεύω να ξαναγυρνώ. Όμως, θα προσπαθήσω να επικεντρωθώ στο TEDx, προσπερνώντας για λίγο την γοητευτική πόλη που το φιλοξένησε. Το TEDx Thessaloniki, όπως ήταν αναμενόμενο, είχε κάποιες περισσότερο και κάποιες λιγότερο ενδιαφέρουσες παρουσιάσεις. Αν έπρεπε να ξεχωρίσω κάποιες θα ήταν των τριών Βρετανών της ημέρας: του Tim Bradshaw που αναφέρθηκε στο Silicon Randabout του Λονδίνου, του Paul Lewis με θέμα το citizen journalism μέσω social media και του Colin Falconer που ασχολήθηκεμε την εναλλακτική εκπαίδευση νέων για την αξιοποίηση των ταλέντων τους. Πάντως, η πιο εμπνευσμένη παρουσίαση ήταν του venture capitalist, Onic V. Palandjian, γεμάτη θετικά μηνύματα για την Ελλάδα. Ακόμα κι αν δεν συμφωνούσες πλήρως με την ουσία της επιχειρηματολογίας του, ο τρόπος παρουσίασης της δεν μπορούσε παρά να σε συνεπάρει και να σε πείσει να παραμείνεις στην Ελλάδα και να παλέψεις για ένα καλύτερο μέλλον. Απόδειξη το θερμό και παρατεταμένο χειροκρότημα στο τέλος της ομιλίας του, ως επιβράβευση από ένα μάλλον σκεπτικιστικό ως προς το συγκεκριμένο θέμα κοινό. Άλλωστε σε τελική ανάλυση αυτός δεν ήταν και ο σκοπός του TEDx; Να σε βάλει να σκεφτείς “Why not?”, γιατί να μην τα καταφέρουμε ακόμα και στον πιο δύσκολο στόχο, αν το πιστέψουμε και το προσπαθήσουμε πραγματικά;
Αλέξης Μυλωνάς (@alexmyl)
Γιορτή φαντασίας
Είχα ακούσει πριν από 1-2 χρόνια, δεν θυμάμαι καλά πότε, όταν ήμουν στην Αγγλία πάντως, για το TEDx. Είχα δει και κάποια videaκια στο youtube και είχα πει «Να ωραία ιδέα ώστε να εμπνέονται οι νέοι και όσοι αισθάνονται νέοι». Αφού γύρισα στην Ελλάδα συνάντησα μια φορά κάποιους φίλους οι οποίοι μιλούσαν για το TEDxAthens και όποτε μιλούσαν για αυτό έλαμπαν τα μάτια τους. O ενθουσιασμός με τον οποίο μου μίλησαν αυτοί που δούλεψαν για το TEDx Athens με έκανε να νιώσω πως το TEDx ήταν κάτι στο οποίο έπρεπε οπωσδήποτε να συμμετάσχω. Όταν έφτασα στη Θεσσαλονίκη τα χαρούμενα πρόσωπα και τα θετικά vibes των διοργανωτών με έβαλαν κατευθείαν στο πνεύμα της εκδήλωσης. Το TEDx λοιπόν έτσι όπως το έζησα εγώ είναι μια γιορτή φαντασίας, διορατικότητας και τόλμης. Στοιχεία που έχει κάθε άνθρωπος μέσα του και μπορεί να μην το ξέρει ή να μην έχει τολμήσει να τα εξερευνήσει. Το σύνθημα του TEDx Why not? με ταρακούνησε με έβαλε σε σκέψεις για αυτά που έχω καταφέρει μέχρι τώρα, με γέμισε με αισιοδοξία και με ενέπνευσε για όλα αυτά που θέλω να πετύχω στο μέλλον. Συγχαρητήρια σε όλους αυτούς που πίστεψαν και υλοποίησαν-εθελοντικά- αυτήν την ιδέα δίνοντας μας ελπίδες ότι θα συνεχίσουν να μας εκπλήσσουν για πολλά χρόνια ακόμα…
Μαρτίνα Φωτοπούλου (@mafotop)
Ήμουν και εγώ TedxSter
Αυτή ήταν η πρώτη μου επαφή με το TEDx. Παρακολούθησα ομιλίες απλές, άκουσα ιστορίες καθημερινές που όμως από πίσω κρύβουν θάρρος και ιδέες που αλλάζουν τον τρόπο σκέψης, που παρακινούν και περνάνε αισιόδοξα μηνύματα σε μια δύσκολη περίοδο. Με συγκίνησε ο δυναμισμός του Παναγιώτη Χρυσοβέργη, που παρά τις αντίξοες συνθήκες φαινόταν πιο δυνατός και ισορροπημένος από τους περισσότερους που φαινομενικά τα έχουν όλα. Με γοήτευσε το πάθος και το πείσμα του Paul Lewis για την ακριβή ενημέρωση και την δυναμική των social media! Με έβαλε σε σκέψεις η αμεσότητα και η λιτότητα της Λένας Διβάνη, «πιάσε το πρέπει από το γιώτα και γδάρε το ίσαμε το πι».
Η Θεσσαλονίκη ήταν ένα συνονθύλευμα από σκέψεις και συναισθήματα, εικόνες, ομιλίες, και μουσική. Η ζωντάνια της πόλης, η γεμάτη αίθουσα, η καλή παρέα που με έκαναν να γυρίσω και να θέλω να μοιραστώ την TED εμπειρία μου, τα όσα άκουσα και είδα εκεί.
Ζωή Κωνσταντοπούλου (@zoeconst)
- Το 2ο είναι το πολυσυζητημένο θέμα του conformity μέσα σε ένα τέτοιο περιβάλλον – πόσο πιθανό είναι να δει κάποιος ένα timeline γεμάτο αρνητικά tweets για ένα συγκεκριμένο θέμα και να μην επηρεαστεί? Ακόμα και αν είχε αντίθετη άποψη θα την εκδηλώσει αμέσως ή θα προτιμήσει να «συμμορφωθεί»?
ΥΓ. (1) Πολλά Bravo στην ομάδα του @TEDxThess για την τρομερή διοργάνωση
ΥΓ. (2) Πολλά πολλά ευχαριστώ σε όλη την ομάδα CIVITAS για την υπέροχη εκδρομή
Δημήτρης Φλώρος (@dimflo)
Aισιοδοξία και έμπνευση
Βασικός σκοπός κάθε συνεδρίου είναι να μεταδώσει πληροφορίες, γνώσεις και απόψεις γύρω από διάφορα θέματα. Είναι λοιπόν κατανοητό και αναμενόμενο ότι η παρακολούθηση απαιτεί αδιάκοπη προσήλωση στους ομιλητές. Τις περισσότερες φορές λοιπόν και μετά από ώρες παρακολούθησης νιώθεις κούραση και έχεις την ανάγκη να κάνεις κάτι που θα σου ανεβάσει τη διάθεση..
Φεύγοντας όμως από το TEDx Θεσσαλονίκης, η ψυχολογία σου ήταν τελείως διαφορετική…Δεν ένιωθες κουρασμένος. Ένιωθες μια ευφορία. Δεν ήταν απλώς 7 ώρες ομιλιών αλλά 7 ώρες εναλλαγών, περισυλλογής και έντονων συναισθημάτων. Ανά 18 λεπτά το θέμα άλλαζε και μαζί η διάθεση κι οι σκέψεις σου. Άκουγες όχι μόνο απόψεις διατυπωμένες με λόγια αλλά και μέσω μουσικής, τραγουδιών, εικόνων. Δεν ήταν μόνο οι ιδέες των ομιλητών που σε μάγευαν αλλά και ο τρόπος με τις οποίες ο καθένας επέλεγε να τις καταθέσει. Ο κάθε ομιλητής είχε βρει τον τρόπο να σε καθηλώσει και να σε κάνει να αναρωτιέσαι why not? .Ξαφνικά μέσα σε μια αίθουσα όλα ήταν πιθανά. Ήταν μια εμπειρία που σε γέμιζε αισιοδοξία και έμπνευση.
Σαββίνα Κούσουλα (@savkous)
TEDx + Θεσσαλονίκη = Success! Why not after all?
Η Θεσσαλονίκη δεν με έχει απογοητεύσει ποτέ, όσες φορές και αν την έχω επισκεφτεί σαν βιαστικός τουρίστας και πάντα είναι η πόλη, στην οποία λατρεύω να ξαναγυρνώ. Όμως, θα προσπαθήσω να επικεντρωθώ στο TEDx, προσπερνώντας για λίγο την γοητευτική πόλη που το φιλοξένησε. Το TEDx Thessaloniki, όπως ήταν αναμενόμενο, είχε κάποιες περισσότερο και κάποιες λιγότερο ενδιαφέρουσες παρουσιάσεις. Αν έπρεπε να ξεχωρίσω κάποιες θα ήταν των τριών Βρετανών της ημέρας: του Tim Bradshaw που αναφέρθηκε στο Silicon Randabout του Λονδίνου, του Paul Lewis με θέμα το citizen journalism μέσω social media και του Colin Falconer που ασχολήθηκεμε την εναλλακτική εκπαίδευση νέων για την αξιοποίηση των ταλέντων τους. Πάντως, η πιο εμπνευσμένη παρουσίαση ήταν του venture capitalist, Onic V. Palandjian, γεμάτη θετικά μηνύματα για την Ελλάδα. Ακόμα κι αν δεν συμφωνούσες πλήρως με την ουσία της επιχειρηματολογίας του, ο τρόπος παρουσίασης της δεν μπορούσε παρά να σε συνεπάρει και να σε πείσει να παραμείνεις στην Ελλάδα και να παλέψεις για ένα καλύτερο μέλλον. Απόδειξη το θερμό και παρατεταμένο χειροκρότημα στο τέλος της ομιλίας του, ως επιβράβευση από ένα μάλλον σκεπτικιστικό ως προς το συγκεκριμένο θέμα κοινό. Άλλωστε σε τελική ανάλυση αυτός δεν ήταν και ο σκοπός του TEDx; Να σε βάλει να σκεφτείς “Why not?”, γιατί να μην τα καταφέρουμε ακόμα και στον πιο δύσκολο στόχο, αν το πιστέψουμε και το προσπαθήσουμε πραγματικά;
Αλέξης Μυλωνάς (@alexmyl)
Γιορτή φαντασίας
Είχα ακούσει πριν από 1-2 χρόνια, δεν θυμάμαι καλά πότε, όταν ήμουν στην Αγγλία πάντως, για το TEDx. Είχα δει και κάποια videaκια στο youtube και είχα πει «Να ωραία ιδέα ώστε να εμπνέονται οι νέοι και όσοι αισθάνονται νέοι». Αφού γύρισα στην Ελλάδα συνάντησα μια φορά κάποιους φίλους οι οποίοι μιλούσαν για το TEDxAthens και όποτε μιλούσαν για αυτό έλαμπαν τα μάτια τους. O ενθουσιασμός με τον οποίο μου μίλησαν αυτοί που δούλεψαν για το TEDx Athens με έκανε να νιώσω πως το TEDx ήταν κάτι στο οποίο έπρεπε οπωσδήποτε να συμμετάσχω. Όταν έφτασα στη Θεσσαλονίκη τα χαρούμενα πρόσωπα και τα θετικά vibes των διοργανωτών με έβαλαν κατευθείαν στο πνεύμα της εκδήλωσης. Το TEDx λοιπόν έτσι όπως το έζησα εγώ είναι μια γιορτή φαντασίας, διορατικότητας και τόλμης. Στοιχεία που έχει κάθε άνθρωπος μέσα του και μπορεί να μην το ξέρει ή να μην έχει τολμήσει να τα εξερευνήσει. Το σύνθημα του TEDx Why not? με ταρακούνησε με έβαλε σε σκέψεις για αυτά που έχω καταφέρει μέχρι τώρα, με γέμισε με αισιοδοξία και με ενέπνευσε για όλα αυτά που θέλω να πετύχω στο μέλλον. Συγχαρητήρια σε όλους αυτούς που πίστεψαν και υλοποίησαν-εθελοντικά- αυτήν την ιδέα δίνοντας μας ελπίδες ότι θα συνεχίσουν να μας εκπλήσσουν για πολλά χρόνια ακόμα…
Μαρτίνα Φωτοπούλου (@mafotop)
Ήμουν και εγώ TedxSter
Αυτή ήταν η πρώτη μου επαφή με το TEDx. Παρακολούθησα ομιλίες απλές, άκουσα ιστορίες καθημερινές που όμως από πίσω κρύβουν θάρρος και ιδέες που αλλάζουν τον τρόπο σκέψης, που παρακινούν και περνάνε αισιόδοξα μηνύματα σε μια δύσκολη περίοδο. Με συγκίνησε ο δυναμισμός του Παναγιώτη Χρυσοβέργη, που παρά τις αντίξοες συνθήκες φαινόταν πιο δυνατός και ισορροπημένος από τους περισσότερους που φαινομενικά τα έχουν όλα. Με γοήτευσε το πάθος και το πείσμα του Paul Lewis για την ακριβή ενημέρωση και την δυναμική των social media! Με έβαλε σε σκέψεις η αμεσότητα και η λιτότητα της Λένας Διβάνη, «πιάσε το πρέπει από το γιώτα και γδάρε το ίσαμε το πι».
Η Θεσσαλονίκη ήταν ένα συνονθύλευμα από σκέψεις και συναισθήματα, εικόνες, ομιλίες, και μουσική. Η ζωντάνια της πόλης, η γεμάτη αίθουσα, η καλή παρέα που με έκαναν να γυρίσω και να θέλω να μοιραστώ την TED εμπειρία μου, τα όσα άκουσα και είδα εκεί.
Ζωή Κωνσταντοπούλου (@zoeconst)
